προσυνοικώ

-έω, Α

(ιδίως για γυναίκα) ζω μαζί με κάποιον ως σύζυγός του από πριν («τὴν... Ἄτοσσαν προσυνοικήσασαν Καμβύσῃ», Ηρόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ* + συνοικῶ (< σύνοικος)].